แนวรบด้านตะวันตก (สงครามโลกครั้งที่สอง)

 สหราชอาณาจักร สหรัฐอเมริกา (1942–45) แคนาดา ฝรั่งเศส โปแลนด์ เนเธอร์แลนด์ เสรีฝรั่งเศส เบลเยียม นอร์เวย์ เดนมาร์ก เชโกสโลวาเกีย ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ แอฟริกาใต้ ลักเซมเบิร์ก กรีซ บราซิล เม็กซิโก

โมริซ กาเมอแรง มักซีม วีย์กองด์ ลอร์ดกอร์ต ลอร์ดโครก เฮนรี วินเคลมัน พระเจ้าเลโอโปลด์ที่ 3 ออตโต รูจ1944–1945 ดไวต์ ดี. ไอเซนฮาวร์ อาร์เธอร์ เทดเดอร์ เบอร์นาร์ด มอนโกเมอรี โอมาร์ แบรดลีย์ เจคอบ แอล. เดเวอร์ส จอร์จ แพตตัน คอร์ทนีย์ ฮอดจ์ส วิลเลียม ซิมป์สัน อเล็กซานเดอร์ แพตช์ ไมลส์ เดมป์ซีย์ แทรฟฟอร์ด เลจ์-มัลลอรี เบอร์ทรัม แรมเซย์ แฮร์รี เคร์ราร์ ชาลส์ เดอ โกล ฌ็อง เดอ ทัสซิญี

วาลเทอร์ ฟอน เบราชิทช์ แกร์ด ฟอน รุนด์ชเตดท์ ไฮนซ์ กูดิรีอัน เฟดอร์ ฟอน บ็อก วิลเฮล์ม ฟอน ลีบ นิโคเลาส์ ฟอน ไฟล์เคินฮอร์สต์ พระเจ้าอุมแบร์โตที่ 21944–1945 อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ ไฮน์ริช ฮิมม์เลอร์ แฮร์มันน์ เกอริง แกร์ด ฟอน รุนด์ชเตดท์ กุนเธอร์ ฟอน คลูเกอ ไวล์แทร์ มอเดิล อัลแบร์ต เคสเซิลริง เออร์วิน รอมเมล โยฮันเรส เบลสโกวิตซ์ แฮร์มันน์ บัลก์ พาล เฮาส์เซอร์ ฟรีดริช ชูล์ส เคิร์ต สตูเดนต์ แอร์นส์ บุสช์

แนวรบด้านตะวันตก ของการสู้รบบนภาคพื้นทวีปยุโรปในสงครามโลกครั้งที่สองโอบล้อมบริเวณพื้นที่ตั้งแต่เดนมาร์ก นอร์เวย์ ลักเซมเบิร์ก เบลเยียม เนเธอร์แลนด์ สหราชอาณาจักร ฝรั่งเศส และภาคตะวันตกของเยอรมนี ปฏิบัติการทางทหารในสงครามโลกครั้งที่สองบริเวณยุโรปตอนใต้และบริเวณอื่นๆ ถูกจัดว่าไม่เกี่ยวกับแนวรบด้านตะวันตกนี้ การต่อสู้ในแนวรบด้านตะวันตกถูกแบ่งโดยปฏิบัติการสู้รบครั้งใหญ่ๆ ด้วยกันสองครั้ง คือ ช่วงแรกที่เนเธอร์แลนด์ เบลเยียม และฝรั่งเศส ยอมจำนนต่อกองทัพนาซีเยอรมนีในช่วงเดือนพฤษภาคมและมิถุนายน ค.ศ. 1940 ภายหลังจากที่พ่ายแพ้การสู้รบในกลุ่มประเทศแผ่นดินต่ำและในพื้นที่กึ่งหนึ่งของฝรั่งเศสตอนเหนือ จากนั้นสงครามจึงดำเนินเข้าสู่การสู้รบทางอากาศระหว่างเยอรมนีกับสหราชอาณาจักร ซึ่งทวีความรุนแรงมากที่สุดในช่วงยุทธการที่บริเตน ช่องที่สองคือช่วงของการสู้รบภาคพื้นดินขนาดใหญ่ซึ่งเริ่มต้นขึ้นในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1944 จากการยกพลขึ้นบกที่นอร์ม็องดี และดำเนินไปจนกระทั่งสามารถเอาชนะเยอรมนีได้ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1945

แม้ว่าพลทหารเยอรมันส่วนมากจะเสียชีวิตในแนวรบด้านตะวันออก แต่ความสูญเสียที่เกิดขึ้นในแนวรบด้านตะวันตกแทบจะไม่สามารถทดแทนกลับคืนมาได้ เนื่องจากทรัพยากรสงครามส่วนมากของเยอรมนีถูกโยกย้ายไปใช้ในแนวรบด้านตะวันตก ซึ่งหมายความได้ว่าในแนวรบด้านตะวันออกมีการเสริมกำลังและทรัพยากรเพื่อยืดระยะเวลาการสู้รบออกไปได้ ในขณะที่แนวรบด้านตะวันตกมีการส่งกำลังเสริมและทรัพยากรทดแทนเพื่อหยุดยั่งการรุกคืบของฝ่ายสัมพันธมิตรได้เพียงน้อยนิด การยกพลขึ้นบกที่นอร์ม็องดีนับได้ว่าส่งสัญญาณเชิงจิตวิทยาในแง่ลบให้แก่กองทัพและผู้นำของนาซีเยอรมนีอย่างมาก เนื่องจากอดอล์ฟ ฮิตเลอร์เกรงกลัวสถานการณ์ที่เยอรมนีถูกขนาบด้วยการสู้รบจากแนวรบทั้งสองด้าน ซึ่งเป็นหนึ่งในสาเหตุสำคัญที่ทำให้เยอรมนีพ่ายแพ้ในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง